ΚΑΔΙΩ ΚΟΛΥΜΒΑ

΄ΡΟΤΑ ΠΕΡ ΟΣΤΡΙΑ'

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΑΜΕΙΩΤΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Η συγγραφέας Καδιώ Κολύμβα είναι μια εξαιρετικά ταλαντούχα λογοτέχνιδα. Όμως, από τα στοιχεία που δημοσιεύονται στο τέλος της έκδοσης του νέου μυθιστορήματός της ‘Ρότα Περ Όστρια’, δυστυχώς δεν μαθαίνουμε πολλά. Πληροφορούμαστε μόνο πως εκτός από πρωτότυπα έργα, έχει στο ενεργητικό της μεταφράσεις Ξένης Πεζογραφίας και Ποίησης.
Το μυθιστόρημα ‘Ρότα περ Όστρια’ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός και ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από την ορολογία των ναυτικών. Η λέξη ‘ρότα» είναι ιταλική και σημαίνει 'πορεία', ενώ το ‘περ Όστρια’ στην ίδια γλώσσα, σημαίνει ‘προς το νοτιά’. Με άλλα λόγια, ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός της πορείας που διαγράφει το καράβι με το οποίο ταξιδεύει ο Δομινικανός μοναχός Ανσέλμος, Νούντσιος ή Λεγάτος του Πάπα, από τη Βενετία στις Ενετοκρατούμενες Κυκλάδες και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη. Σκοπός της αποστολής του είναι να απαιτήσει την παραχώρηση στην Καθολική Εκκλησία εκκλησιαστικών περιουσιών και ναών που ανήκαν ακόμα στην Ορθόδοξη. Ωστόσο, στην πορεία των διαπραγματεύσεων με τους ντόπιους, η γνώμη του Ανσέλμου για τους Ορθόδοξους διαφοροποιείται τελείως από εκείνη που είχε σχηματίσει γι’ αυτούς στο παρελθόν μέσα από βιβλία και απόψεις των ομοθρήσκων του.
Ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας κατορθώνει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη είναι εντυπωσιακός. Καθώς εξελίσσονται τα γεγονότα, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι η Κολύμβα χτίζει λιθαράκι - λιθαράκι την πλοκή μέχρι να φτάσει στο τελικό μήνυμα της ιστορίας. Όμως, αντίθετα απ’ ό,τι ίσως φαίνεται αρχικά, το μήνυμα αυτό δεν αφορά το κατά πόσον η μία θρησκεία υπερέχει έναντι της άλλης, αλλά μάλλον παραπέμπει στις διαφορές που παρουσιάζει η θεωρία από την πράξη. Με άλλα λόγια, στην πορεία, αυτό που αποκαλύπτεται είναι η διαφορετική αντίληψη που έχουν σχετικά με τη Θρησκεία οι δυο μοναχοί, ο Δομινικανός Ανσέλμος και ο Ορθόδοξος Κύριλλος. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Σαντορίνη, ο Λεγάτος του Πάπα διαπιστώνει ότι, στο μοναστήρι που ήταν, όχι μόνον δεν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά ακόμα και το Δόγμα περιορίστηκε να το ‘μελετάει’ μόνο από τις Γραφές. Αντιθέτως, εξαιτίας των ειδικών συνθηκών που επικρατούν στο νησί, ο Κύριλλος παράλληλα με τις πρακτικές δοκιμασίες της μοναστικής ζωής, αναγκάζεται να μοιράζει το χρόνο του μεταξύ της αφοσίωσής του στο Θεό και της έγνοιας για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί και απλοϊκοί συμπατριώτες του.

Π. Σκούρτης
29 - 1 -2011