‘ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ’
Ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Μανόλης Λιδάκης συνεργάζονται για πρώτη φορά σε ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά
Ο Μανόλης Λιδάκης είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους λαϊκούς τραγουδιστές της νεότερης γενιάς. Όταν λέμε ‘νεότερη’ εννοούμε τη γενιά που ακολούθησε αυτή στην οποία ανήκουν οι ερμηνευτές που οι φωνές τους έχουν μείνει σήμερα κλασικές, όπως οι Μπιθικώτσης, Καζαντζίδης, Περπινιάδης, Στράτος Διονυσίου και άλλοι. Από τους τραγουδιστές που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον Λιδάκη ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων και οι Δημήτρης Πάτσης, Γεράσιμος Ανδρεάτος και Ηλίας Μακρής.
Η συνήθεια πολλών εκπροσώπων του τραγουδιού σήμερα να δοκιμάζουν τις ερμηνευτικές τους δυνατότητες σε πολλούς μουσικούς χώρους, είναι μια τάση που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό το χώρο της μουσικής. Χωρίς την πρόθεση αρνητικού σχολιασμού, έχω την αίσθηση ότι αυτή η τάση συναντάται τόσο συχνά, που δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τον μουσικό χώρο στον οποίο πραγματικά εντάσσεται ο καλλιτέχνης. Πιστεύω πως ο Λιδάκης είναι ένας από τους λίγους τραγουδιστές της εποχής μας που εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς ότι η φωνή του ταιριάζει πραγματικά στον μουσικό χώρο τον οποίο κυρίως υπηρετεί, δηλαδή στο λαϊκό τραγούδι. Εντούτοις, κι αυτός τα τελευταία χρόνια ερμήνευσε τραγούδια που, κατά την προσωπική μου βέβαια πάντα γνώμη, δεν του ταίριαζαν. Εξαίρεση σ’ αυτή την τακτική αποτέλεσε ο δίσκος ‘ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ’, όπου ο καλλιτέχνης απέδωσε τραγούδια από τον τόπο καταγωγής του, την Κρήτη. Ας σημειωθεί ότι, εκτός από παραδοσιακά τραγούδια, ο δίσκος αυτός περιελάμβανε και δημιουργίες επώνυμων συνθετών. Τα τραγούδια όμως αυτά δεν αποτελούσαν απομιμήσεις παραδοσιακών τραγουδιών, όπως αυτές που συνήθως συναντάμε σήμερα στον χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού Στεριανού και Νησιώτικου, αλλά προσέγγιζαν πραγματικά τις ρίζες της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης. Άλλη μια εξαίρεση πίστευα πως θ’ αποτελούσε και ο δίσκος ‘ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΛΑΙΚΟΝ’, όπου ακούγεται ο ίδιος ερμηνευτής να αποδίδει κλασικά κομμάτια από τον χώρο του λαϊκού τραγουδιού. Όμως, παρά την παρουσία αξιόλογων μπουζουξήδων - όπως ο Παναγιώτης Στεργίου και ο Βαγγέλης Τρίγκας -, παρά το γεγονός ότι στην ορχήστρα δεν υπήρχε κανένα όργανο που να μην είναι αμιγώς λαϊκό και παρά την εκφραστικότητα που χαρακτηρίζει πάντα την ερμηνεία του Λιδάκη, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Στον συγκεκριμένο δίσκο, κάπου… ‘το γλυκό δεν έδεσε’. Πιστεύω πως αυτό οφειλόταν μάλλον στον τρόπο που τα τραγούδια αποδόθηκαν από την ορχήστρα, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ήταν υποτονική.
Στο παρελθόν ο Λιδάκης έχει ερμηνεύσει συνθέσεις σε προσωπικούς δίσκους του Χρήστου Νικολόπουλου. Όπως επίσης, σε δικούς του δίσκους, έχει συμπεριλάβει συνθέσεις του συγκεκριμένου δημιουργού. Στους προσωπικούς δίσκους του Λιδάκη ανήκει το ‘ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΡΩΤΗΣΑ’, ενώ του Νικολόπουλου είναι αυτός με τίτλο ‘ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΤΗΣ 1ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2000 μ.Χ.’. Στον δίσκο που μόλις αναφέρθηκε, ο ερμηνευτής απέδωσε το ομότιτλο τραγούδι. Ήταν φυσικό επακόλουθο λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας, ο Χρήστος Νικολόπουλος να αποφασίσει να δημιουργήσει έναν δίσκο όπου τα τραγούδια θα ερμήνευε αποκλειστικά ο Λιδάκης. Ο δίσκος έχει τίτλο ‘ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ’. Το ομότιτλο τραγούδι αποδίδει μαζί με τον Λιδάκη ο Πασχάλης Τερζής. Με τη συγκεκριμένη σειρά τραγουδιών ο βασικός ερμηνευτής φαίνεται να επιστρέφει σε μονοπάτια που γνωρίζει καλά.
Οι στίχοι στον δίσκο ‘ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ’ ανήκουν στους Κωστούλα Μητροπούλου, Λευτέρη Χαψιάδη, Δημήτρη Τζάφα και άλλους. Υπάρχει ακόμα κι ένα τραγούδι σε στίχους του δίδυμου Βαγγέλης Ατραϊδης-Γιάννης Βασιλόπουλος που συνεργάστηκε παλιότερα με τον Νικολόπουλο, ιδιαίτερα σε δίσκους με τον Στέλιο Καζατζίδη. Όλα τα τραγούδια είναι καινούργια εκτός απ’ αυτό με τίτλο ‘Έτσι σ’ Αγάπησα’. Το συγκεκριμένο τραγούδι, σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη, είχε συμπεριλάβει ο συνθέτης σε παλιότερο δίσκο του, με τίτλο ‘ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ’, όπου το ερμήνευε ένας πρωτοεμφανιζόμενος τότε τραγουδιστής, ο Διονύσης Θεοδόσης, που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Η ερμηνεία του Θεοδόση έτεινε προς το έντεχνο. Λοιπόν, από τη στιγμή που ο συνθέτης αποφάσισε να επαναφέρει αυτό το τραγούδι στην επικαιρότητα, δικαίως νομίζω το εμπιστεύτηκε στον Λιδάκη, γιατί, σε αντίθεση με τον Θεοδόση, ο τρόπος που αυτός το απέδωσε, δίνει στην ερμηνεία λαϊκό ηχόχρωμα.
Π. Σκούρτης
9/5/2010
Ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Μανόλης Λιδάκης συνεργάζονται για πρώτη φορά σε ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά
Ο Μανόλης Λιδάκης είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους λαϊκούς τραγουδιστές της νεότερης γενιάς. Όταν λέμε ‘νεότερη’ εννοούμε τη γενιά που ακολούθησε αυτή στην οποία ανήκουν οι ερμηνευτές που οι φωνές τους έχουν μείνει σήμερα κλασικές, όπως οι Μπιθικώτσης, Καζαντζίδης, Περπινιάδης, Στράτος Διονυσίου και άλλοι. Από τους τραγουδιστές που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον Λιδάκη ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων και οι Δημήτρης Πάτσης, Γεράσιμος Ανδρεάτος και Ηλίας Μακρής.
Η συνήθεια πολλών εκπροσώπων του τραγουδιού σήμερα να δοκιμάζουν τις ερμηνευτικές τους δυνατότητες σε πολλούς μουσικούς χώρους, είναι μια τάση που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό το χώρο της μουσικής. Χωρίς την πρόθεση αρνητικού σχολιασμού, έχω την αίσθηση ότι αυτή η τάση συναντάται τόσο συχνά, που δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τον μουσικό χώρο στον οποίο πραγματικά εντάσσεται ο καλλιτέχνης. Πιστεύω πως ο Λιδάκης είναι ένας από τους λίγους τραγουδιστές της εποχής μας που εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς ότι η φωνή του ταιριάζει πραγματικά στον μουσικό χώρο τον οποίο κυρίως υπηρετεί, δηλαδή στο λαϊκό τραγούδι. Εντούτοις, κι αυτός τα τελευταία χρόνια ερμήνευσε τραγούδια που, κατά την προσωπική μου βέβαια πάντα γνώμη, δεν του ταίριαζαν. Εξαίρεση σ’ αυτή την τακτική αποτέλεσε ο δίσκος ‘ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ’, όπου ο καλλιτέχνης απέδωσε τραγούδια από τον τόπο καταγωγής του, την Κρήτη. Ας σημειωθεί ότι, εκτός από παραδοσιακά τραγούδια, ο δίσκος αυτός περιελάμβανε και δημιουργίες επώνυμων συνθετών. Τα τραγούδια όμως αυτά δεν αποτελούσαν απομιμήσεις παραδοσιακών τραγουδιών, όπως αυτές που συνήθως συναντάμε σήμερα στον χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού Στεριανού και Νησιώτικου, αλλά προσέγγιζαν πραγματικά τις ρίζες της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης. Άλλη μια εξαίρεση πίστευα πως θ’ αποτελούσε και ο δίσκος ‘ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΛΑΙΚΟΝ’, όπου ακούγεται ο ίδιος ερμηνευτής να αποδίδει κλασικά κομμάτια από τον χώρο του λαϊκού τραγουδιού. Όμως, παρά την παρουσία αξιόλογων μπουζουξήδων - όπως ο Παναγιώτης Στεργίου και ο Βαγγέλης Τρίγκας -, παρά το γεγονός ότι στην ορχήστρα δεν υπήρχε κανένα όργανο που να μην είναι αμιγώς λαϊκό και παρά την εκφραστικότητα που χαρακτηρίζει πάντα την ερμηνεία του Λιδάκη, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Στον συγκεκριμένο δίσκο, κάπου… ‘το γλυκό δεν έδεσε’. Πιστεύω πως αυτό οφειλόταν μάλλον στον τρόπο που τα τραγούδια αποδόθηκαν από την ορχήστρα, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ήταν υποτονική.
Στο παρελθόν ο Λιδάκης έχει ερμηνεύσει συνθέσεις σε προσωπικούς δίσκους του Χρήστου Νικολόπουλου. Όπως επίσης, σε δικούς του δίσκους, έχει συμπεριλάβει συνθέσεις του συγκεκριμένου δημιουργού. Στους προσωπικούς δίσκους του Λιδάκη ανήκει το ‘ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΡΩΤΗΣΑ’, ενώ του Νικολόπουλου είναι αυτός με τίτλο ‘ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΤΗΣ 1ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2000 μ.Χ.’. Στον δίσκο που μόλις αναφέρθηκε, ο ερμηνευτής απέδωσε το ομότιτλο τραγούδι. Ήταν φυσικό επακόλουθο λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας, ο Χρήστος Νικολόπουλος να αποφασίσει να δημιουργήσει έναν δίσκο όπου τα τραγούδια θα ερμήνευε αποκλειστικά ο Λιδάκης. Ο δίσκος έχει τίτλο ‘ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ’. Το ομότιτλο τραγούδι αποδίδει μαζί με τον Λιδάκη ο Πασχάλης Τερζής. Με τη συγκεκριμένη σειρά τραγουδιών ο βασικός ερμηνευτής φαίνεται να επιστρέφει σε μονοπάτια που γνωρίζει καλά.
Οι στίχοι στον δίσκο ‘ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ’ ανήκουν στους Κωστούλα Μητροπούλου, Λευτέρη Χαψιάδη, Δημήτρη Τζάφα και άλλους. Υπάρχει ακόμα κι ένα τραγούδι σε στίχους του δίδυμου Βαγγέλης Ατραϊδης-Γιάννης Βασιλόπουλος που συνεργάστηκε παλιότερα με τον Νικολόπουλο, ιδιαίτερα σε δίσκους με τον Στέλιο Καζατζίδη. Όλα τα τραγούδια είναι καινούργια εκτός απ’ αυτό με τίτλο ‘Έτσι σ’ Αγάπησα’. Το συγκεκριμένο τραγούδι, σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη, είχε συμπεριλάβει ο συνθέτης σε παλιότερο δίσκο του, με τίτλο ‘ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ’, όπου το ερμήνευε ένας πρωτοεμφανιζόμενος τότε τραγουδιστής, ο Διονύσης Θεοδόσης, που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Η ερμηνεία του Θεοδόση έτεινε προς το έντεχνο. Λοιπόν, από τη στιγμή που ο συνθέτης αποφάσισε να επαναφέρει αυτό το τραγούδι στην επικαιρότητα, δικαίως νομίζω το εμπιστεύτηκε στον Λιδάκη, γιατί, σε αντίθεση με τον Θεοδόση, ο τρόπος που αυτός το απέδωσε, δίνει στην ερμηνεία λαϊκό ηχόχρωμα.
Π. Σκούρτης
9/5/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου