ΛΟΓΙΑ ΦΑΙΔΡΑ ΚΙ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ

ΛΟΓΙΑ ΦΑΙΔΡΑ ΚΙ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ

Έφτασε το Φθινόπωρο/ τα σύννεφα πυκνώσαν

οι τροϊκανοί μας έπνιξαν/σε τάφο μας ‘πλακώσαν’!

Οι μέρες είναι πονηρές / αργεί να ξημερώσει

Αν κάνουμε τα κέφια τους / μπορεί ‘να μας τη δώσει’.

Γι’ αυτό κι εγώ το κέφι σας / σκέφτηκα για ν’ αλλάξω

Στίχους που χρόνια σκάρωνα / μαζί σας να μοιράσω

Λόγια φαιδρά κι ευτράπελα / χωρίς παρεξηγήσεις

Αλήθειες προσπαθούν να πουν / για τα κακά της κρίσης!

ΕΛΛΑΔΑ 2010

ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ ΓΥΑΛΙ

Όταν ανοίγεις το γυαλί / τότε ακούς αράδα

Όλα του κόσμου τ’ άσχημα / πως τα ‘χει η Ελλάδα

Εδώ που καταντήσαμε /-ανάθεμα την ώρα-

Ούτε στην τηλεόραση / χαρά δε βρίσκεις τώρα

Το μπουζουκάκι έμεινε / και η γλυκιά πενιά μας

Να στάζει λίγο βάλσαμο / και τώρα στην καρδιά μας.

Οι άλλοι θέλουν να ‘χουμε / σκοτούρες στο κεφάλι

Μα πάντα τους τη φέρνουμε / κι έτσι θα γίνει πάλι.

Παναγής

Βούλα, 24/5/2010

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Αεροπλάνα, φορτηγά, αμάξια, τρένα πάνε

Καράβια για την ξενιτιά τον κόσμο κουβαλάνε.

Τα μαύρα χρόνια ας μας λεν / πως πίσω δε γυρνάνε!

Αρχές βδομάδας φεύγουνε, στο τέλος της γυρίζουν

Οι άνθρωποι φεύγουν πιο πολύ ‘παρά’ να κονομήσουν

Δουλειές εδώ που είχανε / Τις ‘χάσαν. Πώς να ζήσουνε;

Καλά κι αν ήσαν μόνο αυτοί, μα κι άλλοι, με πτυχία,

Που μια ζωή ξοδεύουνε να πάρουν στα θρανία,

Ρίχνουνε πέτρα πίσω τους / Πού πάει η ιστορία;

10/12/2010

ΕΛΛΑΔΑ 2011

ΝΕΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Ο κύρης μου με ζόριζε / γράμματα για να μάθω

Όπως ο ‘γέρος του’ κι εγώ / τα ίδια να μην πάθω

Για τον παππού μου, μου ’λεγε / που έφυγε στα ξένα

Πήγαν, για πιο πολύ ‘παρά’, τα νιάτα του χαμένα

Και που ’μαθα όμως γράμματα / τι τάχα θα κερδίσω;

Δουλειά δεν βρίσκω, / το λοιπόν κι εγώ θα σας… αφήσω!

26/7/2011

ΤΑ ΞΕΝΑ ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΠΙΚΡΑ

Φίλε, μου λες πια δεν μπορείς στον τόπο σου να ζήσεις

και πως θα πας την τύχη σου αλλού να κυνηγήσεις!

Όμως, να ξέρεις,

με καιρό, απ’ το μυαλό θα σβήσεις τα λάθη της πατρίδας σου.

Θα θέλεις να γυρίσεις!

Μου λες, ο ‘άλλος τόπος’ πια ότι δε θαν’ ‘τα ξένα’.

Μα τότε θα ‘ναι πιο πικρά και άκου με και μένα.

Καλλίτερα να νοσταλγείς και πίσω ας μη γυρίσεις

παρά να νοιώσεις φεύγοντας ‘εκεί’ πως θες να ζήσεις.

14/9/2011

ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΚΑΠΟΤΕ

Κι έπειτα το ματάβρισκαν / κι όλα μας τα αλλάζαν

Έτσι Ταμείο και Τρόικα μας έχουνε ζωσμένους

Τώρα από εκατό μεριές / και περικυκλωμένους!

Μου λες πως όσα δώσανε / είναι καιρός να πάρουν

Πως πάντα αυτοί που δίνουνε / αυτοί κουμάντο κάνουν.

Όμως κι αυτούς τους βόλευε τούτο το αλισιβερίσι

Για χρόνια ό,τι βάζει ο νους / μας είχανε πουλήσει!

Μα πάλι ξέρω τι θα πεις / ‘Ξύπνησαν τα ‘κορόιδα’

Κι αφού μας πέρασαν λουρί / μας τάραξαν στα ζόρια!

Όμως, τον ‘κάλο’, τους λέω εγώ, να μην μας τον πατάνε

Στου κρεμασμένου, για σκοινί /το σπίτι δε μιλάνε!

8/11/2011

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟΥΤΟΙ ΑΠΟ ΜΑΓΚΙΑ

Καλώς βρε Γιώργο έβγαλες τ’ άπλυτα της Ευρώπης,

Μα τώρα πρόσεχε καλά,

Γιατί περνάμε ζόρι.

Κι εσύ Αντώνη φίλε μου τα λόγια σου για μέτρα.

Δεν γίνεται τη σύμβαση να θες, κι όχι τα μέτρα.

Γιατί, στο λέω, φταις κι εσύ χαρτιά αν θέλουν τώρα,

Άσε λοιπόν τα πείσματα ετούτη ‘δω την ώρα

Δεν ξέρουν τούτοι από ‘μαγκιά’, δεν ξέρουν από ‘μπέσσα’

Να ‘μαστε θέλουν κουρντιστοί

Με τα κεφάλια μέσα

15/11/2011

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Ξένες δυνάμεις φίλε μου / κι άκου να μάθεις τώρα

Δεν μπαίνουν μόνο πόλεμο / να κάνουν σε μια χώρα

Μπαίνουνε και όταν τους χρωστά / της κάνουν τον καμπόσο

Θαρρούν για τούτο πως μπορούν / να μας παιδεύουν τόσο

Την ιστορία για εθνική, που λεν, κυριαρχία

Για καραμέλα άλλοι μασάν / κι άλλοι περνούν γι αστεία

Όμως κι οι μεν, μα και οι δε / πια να σοβαρευτούνε

Γιατί εδώ χανόμαστε. Ας ανασκουμπωθούνε!

16/ 11/ 2011

Η ΕΠΟΠΤΕΙΑ

Φίλε μου, να είναι ζόρικη / μπορεί η Εποπτεία

Μα έχει κι άλλη μια πλευρά / αυτή η ιστορία.

Ακόμα κι έναν κεχαγιά / να έχεις στο κεφάλι

Αν δεν γουστάρεις τη ‘δουλειά’/ λες: ‘ας την κάνουν άλλοι.’

Είναι πολύ πιο δύσκολο

να βάλεις το μυαλό σου για να σκεφτεί,

απ’ το να χτυπάς πάντα τον διπλανό σου.

Φίλε, και τώρα όμως θαρρώ την έχουμε βολέψει,

Θα πάνε κι άλλοι στον γκρεμό

Η Ελλαδίτσα αν πέσει!

13/12/2011

ΕΛΛΑΔΑ 2012

ΑΣΤΕ ΠΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Άστε πια το παραμύθι

Το κουκί και το ρεβίθι.

Λέτε για χρόνια δίνατε / αλλά κι εσείς κερδίζατε

Κι αν τούτο δε γουστάρατε / για δεν σταματάγατε;

Μας λέτε, ας προσέχαμε / τότε που τα ξοδεύαμε.

Κορόιδα εσείς πιαστήκατε / ή τάχα την πατήσατε;

Άστε πια το παραμύθι

Το κουκί και το ρεβίθι.

Ψέματα πάντα αν λέγαμε / για κείνα που ξοδεύαμε

Τη μηχανή εσείς βρήκατε / στη φάκα να μας κλείσετε

Και τώρα να μας βγάλετε / απ’ την Ευρώπη θέλετε

Μα λερωμένη τη φωλιά / πρώτοι εσείς την έχετε.

Άστε πια το παραμύθι

Το κουκί και το ρεβίθι.

3/2/2012

ΤΙ ΖΗΤΑΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Ας μας πείτε επιτέλους / από εμάς τι θέλετε

Μια στο κρύο, μια στη ζέστη /διαρκώς μας έχετε.

Μια, αν βγούμε απ’ την Ευρώπη / λέτε πως βουλιάζετε

Και χωρίς εμάς, την άλλη / μια χαρά τη βγάζετε.

Λέτε πως όσα δώσατε / σ’ εμάς δεν πιάσαν τόπο

Ας ειν’ καλά οι πολιτικοί / που ρήμαξαν τον τόπο!

Βοήθεια που σ’ άλλους δίνετε / λέτε για εμάς δε φτάνει

Πέστε του δύστυχου Έλληνα / να ξέρει τι θα κάνει.

Παναγής

6/7/2012

ΟΙ ΚΑΜΠΟΣΟΙ

Ευρωπαίοι, τους καμπόσους πάψτε να μας κάνετε

Ξέρετε ότι φίνα ως τώρα δίπλα μας περνάγατε.

Το ξέρετε ότι παίρνατε κι όχι μονάχα δίνατε.

Τους τόκους σας μαζεύατε,

Την Άρτα φοβερίζατε,

Ερχόσασταν, γλεντούσατε και τρώγατε και πίνατε.

Κάποια μέρα στην ανάγκη όμως σαν μας βρήκατε

Μας τη στήσατε τη φάκα, χάμω μας πατήσατε

Λάθη πως κάναμε κι εμείς

Τώρα καλά το ξέρουμε

Μα την αθώα περιστερά ούτε σ’ εμάς βεβαίως

Ούτε σ’ εσάς αρμόζει για να το παίζουμε!

Παναγής

11/7/2012