ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ: ΤΡΙΠΛΑ

Η Χαρούλα Αλεξίου σε πιο γνώριμα ερμηνευτικά μονοπάτια.

Τα τελευταία χρόνια, για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Χαρούλα Αλεξίου  είχε ηχογραφήσει τραγούδια που κατά τη γνώμη μου δεν της ταίριαζαν. Αυτό άρχισε από τους δίσκους ΔΙ’ ΕΥΧΩΝ και ΕΪ και κατάληξε στον δίσκο ΒΥΣΣΙΝΟ  ΚΑΙ  ΝΕΡΑΤΖΙ. Στους δίσκους  ΔΙ' ΕΥΧΩΝ και ΕΪ τη  μουσική  έχει γράψει ο Νίκος  Αντύπας, ενώ  οι στίχοι στον δεύτερο δίσκο είναι του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Εξαίρεση στις δισκογραφικές δραστηριότητες της Αλεξίου που αναφέρθηκαν παραπάνω αποτέλεσαν  η  συμμετοχή  της  στον  δίσκο  Η   ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ,  σε  μουσική  Χρήστου  Νικολόπουλου,  και  κάποιες    ερμηνείες  της στον  πολυσυλλεκτικό  προσωπικό  της  δίσκο   ΩΣ  ΤΗΝ  ΑΚΡΗ  Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ  ΣΟΥ.  Να  σημειώσουμε  ότι   οι  συνθέσεις  του  Νικολόπουλου -  απ’ τις  οποίες  απαρτιζόταν  η  σειρά  τραγουδιών   Η  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ -,  βασίζονταν  σε   ακυκλοφόρητους  ως  τότε   στίχους  του  Βασίλη Τσιτσάνη.

Μετά από τη συμμετοχή της στον δίσκο Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ – όπου ερμήνευσε ένα και μόνο τραγούδι – τα μουσικά κομμάτια στον ΤΡΙΠΛΑ,  φαίνεται  να  είναι  από  τα πιο  λαϊκά τραγούδια που  ηχογράφησε  η  Αλεξίου  τα τελευταία  χρόνια.    Ναι  μεν, όπως  το  ΒΥΣΣΙΝΟ  ΚΑΙ    ΝΕΡΑΤΖΙ  και  το   ΩΣ  ΤΗΝ  ΑΚΡΗ Τ’  ΟΥΡΑΝΟΥ  ΣΟΥ, ανήκει κι’ αυτός στους  πολυσυλλεκτικούς δίσκους της  ερμηνεύτριας, αλλά στον ΤΡΙΠΛΑ τα τραγούδια  βασίζονται  σε  στίχους  ενός  και  μόνο  στιχουργού,  του  Μανώλη  Ρασούλη. 

Πρωτάκουσα τη  συγκεκριμένη  σειρά  τραγουδιών στην  εκπομπή  «ΣΥΝΑΚΡΟΑΣΕΙΣ» που  παρουσίαζε  ο  συνθέτης  Δημήτρης  Παπαδημητρίου,  και  η  οποία  μεταδιδόταν  από  το  Δεύτερο  Πρόγραμμα  της -  δυστυχώς  καταργημένης  πλέον - ΕΡΑ.  Στην  αναφερόμενη  εκπομπή  είχε  ακουστεί  μαρτυρία  της  κόρης του στιχουργού, τραγουδίστριας Ναταλίας  -  γνωστής  και  ως Ναταλί -  Ρασούλη.  Σύμφωνα  με  όσα αυτή εκμυστηρεύτηκε,  ο  πατέρας  της,  διαισθανόμενος  πως  σύντομα θα έφευγε  απ’  τη  ζωή,  είχε  αρχίσει  να  μοιράζει τα  στιχουργήματα  στα  οποία  βασίζονται  τα  τραγούδια  του  δίσκου ΤΡΙΠΛΑ σε  διάφορους  συνθέτες  αλλά  και  τραγουδοποιούς. Εδώ  ίσως  θα  πρέπει,  παρενθετικά,  να  αναφερθούμε  στη  διαφορά  μεταξύ  συνθέτη  και  τραγουδοποιού.  Γενικά, ασχολούνται και οι δύο με την μελοποίηση στίχων. Συνθέτη  όμως αποκαλούμε  τον  καλλιτέχνη  που  είναι  αποκλειστικά μελοποιός,  ενώ ο τραγουδοποιός  είναι βασικά  ερμηνευτής και στην  περίπτωσή  του,  η  ιδιότητα  του  μελοποιού είναι  δευτερεύουσα.  

     Το τραγούδι «Τώρα τι Κάνω» ένα από τα μουσικά κομμάτια που περιλαμβάνονται στον δίσκο ΤΡΙΠΛΑ, έχει μελοποιηθεί από την ίδια την ερμηνεύτρια, τη  Χαρούλα Αλεξίου.  Μάλιστα, στο συγκεκριμένο  τραγούδι διακρίνουμε  και  μέρος  της  μελωδίας  από  τη  σύνθεση  του  Μάνου Λοΐζου  «Καλημέρα Ήλιε».  Η  τραγουδοποιός, επέλεξε  να  καταφύγει  σε  αυτόν  τον  δανεισμό,  επειδή προφανώς,   ο στίχος στο εν  λόγω  μουσικό  κομμάτι παραπέμπει  σε εκείνον που έγραψε ο Δημήτρης Χριστοδούλου για τη σύνθεση του Μάνου Λοΐζου . Συγκεκριμένα,  να θυμίσουμε ότι ο στίχος του Χριστοδούλου έχει ως εξής: «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο/σίγουρα ναι», ενώ στη σύνθεση της Αλεξίου, ο στίχος του Ρασούλη είναι: «δεν τον  μεθύσαμε  τον  ήλιο  Μάνο,  τώρα  τι  γίνεται».  Κατά  την  γνώμη μου,  το τραγούδι «Τώρα τι Κάνω»,  είναι  το  καλύτερο  ως  τώρα  μουσικό  κομμάτι  που  έχει  παρουσιάσει  η  Χαρούλα  ως  τραγουδοποιός.  

Στη  συγκεκριμένη  δισκογραφική  δουλειά, με  την  ιδιότητα  του  τραγουδοποιού  συμμετέχει και  ο    ερμηνευτής  Ορφέας  Περίδης.  Όσον αφορά τους συνθέτες που  έχουν  δώσει  τραγούδια  τους για τη δημιουργία αυτού του δίσκου,  είναι οι:  Βάσω  Αλαγιάννη,  Πέτρος  Βαγιόπουλος  Χρήστος  Νικολόπουλος -  στενός  συνεργάτης  για  χρόνια  τόσο  της  Αλεξίου  όσο  και  του  Ρασούλη -  και Leo Poliker.

Εδώ, θεωρώ σκόπιμο  να  σταθούμε  λίγο  περισσότερο  στην  περίπτωση  του Poliker ο  οποίος  συμμετέχει  στον  δίσκο  με  τρία  τραγούδια.  Η   προσπάθεια  Ελλήνων ερμηνευτών/ερμηνευτριών  να  εντάξουν  στο  κλίμα  των  δίσκων  τους μελωδίες  αλλοδαπών  συνθετών,  είναι  κάτι  που  πολύ  «φοριέται»  τα  τελευταία  χρόνια.  Ωστόσο, συνήθως  αυτό το εγχείρημα δεν πετυχαίνει.  Οι  μουσικές  αυτές, ως επί το πλείστον,  ακούγονται  παράταιρες,  δηλαδή, τα  ηχοχρώματά  τους  δεν  ενσωματώνονται  αρμονικά  με το ηχόχρωμα  των εγχώριων μελωδιών  που περιλαμβάνονται στον ίδιο δίσκο.  Εντούτοις,  στην  περίπτωση  του Poliker κάτι τέτοιο δεν  ισχύει. Ίσως μια εξήγηση γι’ αυτό   να είναι ότι ο συγκεκριμένος συνθέτης έχει καταβολές που τον συνδέουν με την Ελληνική Μουσική.   Σύμφωνα  με  μαρτυρία  της   Χαρούλας, που  ακούστηκε  στην  εκπομπή  για  την  οποία  μιλήσαμε  νωρίτερα,  παρότι  Ισραηλινός, ο  Poliker είναι  Ελληνικής  καταγωγής:  το  πραγματικό  του  ονοματεπώνυμο είναι Λεωνίδας  Πολικάρης. Όμως, ανεξάρτητα από το αν αυτό ισχύει  ή όχι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την Ελληνική και  την  Ισραηλίτικη  Μουσική Παράδοση τις συνδέουν  πολλά κοινά στοιχεία.

Πάντως, η  πιθανότητα  ο  Poliker να  έχει  Ελληνική  καταγωγή  είναι  μεγάλη.  Αυτό  φαίνεται  ιδιαίτερα  στη  μελωδία  του  τραγουδιού  «Στιγμές»,  που  είναι  και  το  πρώτο  του  δίσκου.  Πρόκειται  για  μια  μπαλάντα που ακούγοντάς την, διακρίνει κανείς έντονα  τα  στοιχεία  του  κλασικού  χασάπικου.  Οι  άλλες  δυο  συνθέσεις  του  Poliker που  περιλαμβάνονται  στον  δίσκο ΤΡΙΠΛΑ,  είναι  τα  τραγούδια  «Θεσσαλονίκη μου Δεν θα σε Ξαναχάσω», σε ρυθμό τσιφτετέλι και  «Το Δεδομένο», αυτό  σε  πιο  σύγχρονο  ρυθμό με έντονα ροκ στοιχεία. Στο  τραγούδι  «Στιγμές», παράλληλα  με  την  ερμηνεία,  ακούγεται  και η ηχογράφηση  με  τη  φωνή  του  Μανώλη  Ρασούλη  να  διαβάζει  τους  στίχους. Και τούτο οφείλεται στο ότι - σύμφωνα  με  τα  λεγόμενα  της  Χαρούλας επίσης  στην προαναφερόμενη  εκπομπή -  η  ηχογράφηση  της  απαγγελίας  πραγματοποιήθηκε  ώστε  να  βοηθηθεί  ο  συνθέτης  στην  έμπνευση  της  μουσικής επένδυσης.

Κλείνοντας  θα  πρέπει  να  πούμε  ότι  ο συγκεκριμένος δίσκος της Αλεξίου, σε σχέση με άλλους που  ηχογράφησε η τραγουδίστρια αυτήν την περίοδο, έχει μια  αξιοσημείωτη  διαφορά.  Αυτή η διαφορά έγκειται στο γεγονός πως, παρά τις σύγχρονες ενορχηστρώσεις  που υπάρχουν σε κάποια τραγούδια, η λαϊκή τους βάση δεν κρύβεται. Αυτό, πιστεύω, βοηθάει την ερμηνεύτρια να επιστρέψει σε πιο γνώριμα, για την ίδια αλλά και το κοινό της,  μονοπάτια.

Π.  Σκούρτης

3 – 2 - 2014