ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ: «ΣΟΛΟ»

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ ΟΠΟΥ ΟΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΟΤΙ ΣΕ ΔΙΣΚΟΥΣ ΟΜΟΤΕΧΝΩΝ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝΟΥΝ Σ’ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ

Ο Παναγιώτης Στεργίου ανήκει σ’ αυτούς τους νεότερους μπουζουξήδες που το όνομά του τα τελευταία χρόνια ακούγεται όλο και πιο συχνά στις ηχογραφήσεις. Όμως πιστεύω ότι η δεξιοτεχνία του στο όργανο γίνεται περισσότερο αντιληπτή στο δίσκο «ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΑΤΩΒΡΙΑΝΔΟΥ» με ερμηνευτή τον Κώστα Δουμουλιάκα όπου ο Στεργίου παίζει συμμετέχοντας με άλλους σολίστες του μπουζουκιού μεταξύ αυτών και με τον Νίκο Τατασόπουλο, γιο του κορυφαίου δεξιοτέχνη στο μπουζούκι Γιάννη Τατασόπουλο, που είχε μεταναστεύσει στην Αμερική όπου και πέθανε. Πολλά τραγούδια αυτού του δίσκου ο Στεργίου τα έχει παίξει ντουέτο μαζί με τον Τατασόπουλο.

Ωστόσο την δεξιοτεχνία του Στεργίου για την οποία μιλήσαμε παραπάνω, μας δίνεται η ευκαιρία να την απολαύσουμε πολύ περισσότερο απ’ ότι σε άλλους δίσκους, στον πρώτο προσωπικό του που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα και έχει τίτλο «ΣΟΛΟ». Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης δουλειάς είναι το εξής: παρ’ ότι οι επιρροές του δημιουργού είναι περισσότερο φανερές απ’ ότι γενικότερα σε δίσκους ομότεχνών του –για παράδειγμα στα κομμάτια λατινογενούς ύφους είναι ξεκάθαρη η επιρροή από το Μανώλη Χιώτη και στα αυτά πιο γρήγορου ρυθμού, εκείνη από τον Γιάννη Σταματίου ή «σπόρο»- τελικά όλες αυτές οι επιρροές δένουν αρμονικά σε ένα εννιαίο σύνολο και αναδεικνύουν ένα εντελώς προσωπικό ύφος. Παρ’όλα αυτά υπάρχουν κάποιες ενστάσεις που προσωπικά έχω να κάνω για τον δίσκο. Μ’ όλο που οι αυτοσχεδιασμοί με το στόμα ανήκουν σ’ ένα μουσικό είδος που είναι εξίσου λαϊκό με το ρεμπέτικο δηλαδή την τζάζ, θεωρώ πως δεν ταιράζουν σ’ ένα τέτοιο δίσκο και μάλιστα σ’ ένα κομμάτι με μακεδονίτικο ρυθμό. Επίσης θεωρώ ότι στο «ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ» η ορχήστρα θα μπορούσε να μην είναι τόσο παραφορτωμένη και έτσι να ακούγεται πιο αυθεντικό. Ο δίσκος εκτός από τα περισσότερα κομμάτια που είναι του Στεργίου περιλαμβάνει και την ορχηστρική εκδοχή ενός πολύ γνωστού τραγουδιού του Βασίλη Τσιτάνη και συγκεκριμένα «ΤΑ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ» όπως και μουσικά κομμάτια που εμπνεύστηκε ο ομότεχνος του Στεργίου, Δημήτρης Χιονάς.

Όπως είπαμε πιο πάνω ο δίσκος τιτλοφορείται «ΣΟΛΟ», εντούτις εκτός από ορχηστρικά κομμάτια περιλαμβάνει και τρία τραγούδια προφανώς για να δοθεί μια ιδέα από τη δουλειά του σολίστα επίσης ως δημιουργού τραγουδιών. Τα τραγούδια αποδίδουν ο Θωμάς Στεργίου-δε γνωρίζω αν έχει κάποια συγγένεια με το συνθέτη-, ο Γιώργος Γιαννιώτης και ο Γιάννης Κορωνάκης. Όμως από τα τρία τραγούδια μόνο το ένα προσεγγίζει το λαϊκό κλίμα που προσπαθεί γενικά να δημιουργήσει σ’ αυτό το δίσκο ο συνθέτης. Πρόκειται για το κομμάτι «ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ» που ερμηνεύει ο Γιάννης Κορωνάκης. Η ερμηνεία του Κορωνάκη- ο οποίος αν δεν κάνω λάθος είναι ένας καλλιτέχνης που ανέδειξε ο Θανάσης Πολυκανδριώτης- θυμίζει πολύ αμιδρά αυτή του Στράτου Διονυσίου, αλλά γενικά πρόκειται για έναν ερμηνευτή με πολύ προσωπικό στυλ. Διαθέτει μια φωνή που είναι αυθεντικά λαϊκή, από τις σπάνιες που ακούμε σήμερα.

Π.Σκούρτης

5/1/10