Λινάρδος Βαμβακάρης – Στράτος Γεωργιόπουλος Δύο καλλιτέχνες με βαθιές ρίζες στο λαϊκό τραγούδι συναντιούνται στο ίδιο μαγαζί

Ο Πειραιάς εξακολουθεί ακόμα να δικαιώνει τη φήμη που κάποτε είχε ως κοιτίδα του γνήσιου Αστικολαϊκού Τραγουδιού. Στην περιοχή αυτή συνεχίζουν να υπάρχουν κέντρα διασκέδασης όπου τόσο το ρεμπέτικο όσο και το μεταγενέστερο μουσικό είδος δηλαδή αυτό που έχουμε κυρίως συνηθήσει ν’ αποκαλούμε «λαϊκό τραγούδι» παίζονται και αποδίδονται ερμηνευτικά με τον τρόπο που τους ταιριάζει. Ένα τέτοιο κέντρο είναι το μεζεδοπωλείο «Οι Πενιές Του Βαμβακάρη».

Το κέντρο διασκέδασης που αναφέραμε παραπάνω -και είναι ανοιχτό Παρασκευή και Σάββατο βράδυ αλλά και Κυριακή μεσημέρι- βρίσκεται στην οδό Καποδιστρίου αριθμός 10. Η επωνυμία του μαγαζιού δεν παραπέμπει απλώς στην επιθυμία που μπορεί να έχει ο βασικός συντελεστής του προγράμματος οποιουδήποτε ρεμπετάδικου να μεταφέρει τους θαμώνες σε άλλες εποχές. Σ’ αυτό το μαγαζί συναντιούνται δυο καλλιτέχνες με πολύ βαθιές ρίζες στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι.

Ο πρώτος από τους καλλιτέχνες για τους οποίους μιλήσαμε είναι επίσης ιδιοκτήτης του μαγαζιού ενώ έχει και την επιμέλεια του προγράμματος. Πρόκειται για τον Λινάρδο Βαμβακάρη, ανιψιό του Μάρκου και συγκεκριμένα γιο του αδελφού του, Αργύρη. Πολλοί λένε ότι ο Αργύρης που υπήρξε ο νεότερος από τα πέντε μικρότερα αδέλφια του Μάρκου ξεπέρασε τον δημοφιλή αδελφό του σε δεξιοτεχνία στο παίξιμο του μπουζουκιού. Πάντως ενδεικτικό της δεξιοτεχνίας που επίσης χαρακτηρίζει το παίξιμο του γιο του, Λινάρδου στο μπουζούκι είναι το εξής : Παρ’ ότι το όργανο που παίζει είναι τετράχορδο ακόυγεται σαν τρίχορδο.

Ο δέυτερος καλλιτέχνης που αναφέρθηκε, δεν είναι άλλος από τον Στράτο Γεωργιόπουλο -εγγονό και ομότεχνο του κορυφαίου ερμηνευτή Παγιουμτζή- τον οποίο το ευρύ κοινό γνώρισε μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή του Κώστα Φέρρη «Ονείρου Ελλάς». Διανύουμε δύσκολες εποχές για το γνήσιο λαϊκό τραγουδι, λοιπόν, τόσο στους συντελεστές της συγκεκριμένης εκπομπής όσο και σ’ αυτούς του προγράμματος στο κέντρο «Οι Πενιές Του Βαμβακάρη»,προσωπικά εύχομαι καλή επιτυχία.‘Όμως κάτι τέτοιο ας μου επιτραπεί να το ευχηθώ ιδιαίτερα στον Στράτο εφόσον γνωρίζω ότι είναι η πρώτη εμφάνιση που κάνει σε μαγαζί μετά από χρονια.

Βέβαια σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι εδώ και κάποιους μήνες είχε προηγηθεί μια εμφάνιση του προαναφερόμενου ερμηνευτή στο καλοκαιρινό πρόγραμμα του κέντρου «ΑΣΤΕΡΙΑ» της Γλυφάδας μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές της εκπομπής «ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ». ‘Όμως οι εμφανίσεις αυτές κράτησαν πολύ λιγο όχι εξαιτίας κάποιας ανεπάρκειας των συγκεκριμένων καλλιτεχνών αλλά επειδή το συγκρότημα είχε κληθεί να αντικαταστήσει το τακτικό σχήμα του κέντρου που προσωρινά απουσίαζε και τελικά επέστρεψε. Ωστόσο για να επανέλθουμε στο πρόγραμμα του κέντρου «Οι Πενιές Του Βαμβακάρη», εκεί βρίσκεται επίσης ένας άλλος καλλιτέχνης από την εκπομπή που προείπαμε. Είναι ο Θανάσης Ζελετές, που κατά την προσωπική μου γνώμη οι ικανότητές του τόσο στο παίξιμο του μπαγλαμά όσο και στην ερμηνεία δεν είχαν φανεί ιδιαίτερα στο πρόγραμμα «Ονείρου Ελλάς», τουλάχιστον στις πρώτες εκπομπές. Όσο για την Μαρίνα Χατζή που εκτός από τραγουδίστρια συμμετέχει και ως μουσικός παίζοντας ακορντεόν στην ορχήστρα, η ερμηνεία της διαθέτει μια εκφραστηκότητα που υπόσχεται πολλά .

Εδώ πρέπει να πω πως άκουσα όλα τα τραγούδια που επιθυμούσα εκτός από ένα. Αναφέρομαι ειδικά στην περίπτωση αυτού του τραγουδιού για τον εξής λόγο: παρότι το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τον τίτλο «ΗΣΟΥΝΑ ΞΥΠΟΛΗΤΗ» δεν είναι το γνωστό αδέσποτο –δηλαδή ανώνυμου συνθέτη- τραγούδι, αλλά πρόκειται για μια δημιουργία του Αργύρη Βαμβακάρη την οποία ερμήνευσε το 1967 ο Βαγγέλης Περπινιάδης. Δεν ήμουν σίγουρος για το αν ο Στράτος και οι υπόλοιποι στην ορχήστρα θα γνώριζαν το τραγούδι αυτό αλλά το ζήτησα επειδή είχα την ελπίδα πως θα το άκουγα από τον Λινάρδο. Τέλος πάντων ελπίζω πως τα παιδιά θα μπορέσουν να εκπληρώσουν αυτή την επιθυμία μου κάποια άλλη φορά.

Πάντως ο Στράτος, αντ’ αυτού μου τραγούδησε το κομμάτι «ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΙΖΩ ΖΑΡΙΑ» που γνωρίζει ότι είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου ρεμπέτικα . Δεν επρόκειτο για τη μόνη παραγγελιά μου που τραγουδήθηκε ούτε ήταν αποκλειστικά ο συγκεκριμένος ερμηνευτής που εκλήρωσε τις επιθυμίες μου και γι’ αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές του προγράμματοςγια τις υπέροχες ώρες που μου χάρισαν. Αλλά αναφέρομαι ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο κομμάτι γιατί παρουσιάζεται ως σύνθεση του Βαγγέλη Περπινιάδη, ενώ τη μουσική του είχε διεκδικήσει και ο Μάρκος. Στην ουσία όμως πρόκειται για τη μελωδία του τραγουδιού «ΤΟ ΣΑΚΚΑΚΙ» -σύνθεση του Ανέστου Δελιά- επενδυμένη με άλλους στίχους και συγκεκριμένα του Κώστα Φραγκούλη.

Π.Σκόυρτης

29/12/2009